Pierwszy kościół w tej miejscowości wzniesiono około 1352 roku. Został on jednak zniszczony w wyniku pożaru na początku XV wieku. Po odbudowie, został konsekrowany w 1581 roku przez biskupa warmińskiego Marcina Kromera ku czci św. Marii Magdaleny. I ta budowla ucierpiała w wyniku pożaru w 1718 roku. W trakcie odbudowy przemurowano wówczas okna, dobudowano drewniana wieżę i położono nowy strop nad nawą. Następnie kościół został ponownie konsekrowany w 1720 roku przez biskupa pomocniczego Jana Franciszka Kurdwanowskiego ku czci św. Walentego i św. Rocha. Gruntowny remont kościoła, połączony z częściową przebudową miał również miejsce w 1829 roku.

Jest to kościół gotycki, orientowany, wzniesiony z kamienia polnego i cegły, na kamiennej podmurówce. Do nawy głównej, od strony północnej przylega zakrystia, a od strony zachodniej, drewniana wieża. Cechą charakterystyczna wieży jest to, iż w dolnej części jej ściany są pochylone do środka, natomiast w górnej są pionowe. Ściany nawy są oszkarpowane. Jej wnętrze o charakterze salowym przykryte zostało drewnianym stropem. Znajduje się na nim polichromia wykonana w latach 1720-1737, prawdopodobnie przez Matthiasa Meyera. Malowidła w stylu barokowo-ludowym przedstawiają postacie Immaculaty, św. Walentego i św. Rocha w ornamentalnym obramieniu. Na obrzeżach znajdują się malowane medaliony z Tajemnicami Różańca.

Za