Muzeum znajduje się na Żywieckim Przedmieściu, w budynkach dawnej wytwórni, a od 1887 roku fabryki sukna i towarów wełnianych, założonej przez bielskiego sukiennika Karola Büttnera (1833-1884), później prowadzonej przez jego synów Karola Teodora (1863-1932) i Gustawa Adolfa (1865-1933). Zespół zabudowań powiększał się stopniowo. Na zakupionej w 1868 roku posesji najpierw wystawiono dwupiętrowy dom przy ul. 1 Maja 8 z warsztatami i oficynami od strony dziedzińca, a w 1888 roku wielokondygnacyjny budynek ...
Muzeum znajduje się na Żywieckim Przedmieściu, w budynkach dawnej wytwórni, a od 1887 roku fabryki sukna i towarów wełnianych, założonej przez bielskiego sukiennika Karola Büttnera (1833-1884), później prowadzonej przez jego synów Karola Teodora (1863-1932) i Gustawa Adolfa (1865-1933). Zespół zabudowań powiększał się stopniowo. Na zakupionej w 1868 roku posesji najpierw wystawiono dwupiętrowy dom przy ul. 1 Maja 8 z warsztatami i oficynami od strony dziedzińca, a w 1888 roku wielokondygnacyjny budynek fabryczny przy ul. Sukienniczej. Dwupiętrowa hala z obszernym poddaszem od strony pl. Żwirki i Wigury, mieszcząca główną część ekspozycji Muzeum, powstawała w dwóch etapach: w 1900 roku wzniesiono jej część północną, a w latach 1906-1907 południową, z klatką schodową. Dalsze zabudowania w miejscu dzisiejszych zieleńców oraz kamienicę przy pl. Żwirki i Wigury, własność Büttnerów od 1906 roku, wyburzono przy poszerzaniu ul. Zamkowej w 1974 roku.
Zadaniem utworzonego w 1979 roku Muzeum Techniki Włókienniczej było gromadzenie zabytków związanych z bielsko-bialskim ośrodkiem przemysłu wełnianego – tego rodzaju eksponaty tworzą też w zbiorach Starej Fabryki największą grupę. Są pośród nich przede wszystkim różnego rodzaju maszyny i urządzenia stosowane w przędzalnictwie, tkactwie oraz wykończalnictwie, a także służące do produkcji kapeluszy. Uzupełniają je urządzenia laboratoryjne, klocki i wałki do drukowania tkanin, prospekty i papiery firmowe oraz bogata kolekcja próbek materiałów miejscowych fabryk. Muzeum szybko rozpoczęło przyjmowanie do swoich zbiorów także przedmiotów związanych z innymi działami szeroko rozumianej techniki, obecnie zaprzestano jednak ich gromadzenia i eksponowania z uwagi na brak miejsca oraz ukierunkowanie instytucji na dokumentowanie historii bielskiego przemysłu. Do zamkniętych i nie poszerzanych już kolekcji należą m.in. maszyny dziewiarskie, pokaźna kolekcja sprzętów gospodarstwa domowego (w tym żelazek do prasowania), ponad sto radioodbiorników, liczne telewizory, gramofony i magnetofony, płyty gramofonowe, maszyny do szycia, pisania i liczenia, a także sprzęt sportowy, głównie narciarski. Jest też nieco eksponatów związanych z pożarnictwem oraz kolekcja elektrotechniczna, przejęta w całości od osoby prywatnej: zabytkowe oprawki na żarówki, bezpieczniki, izolatory, gniazdka, wyłączniki i żarówki. Muzeum dysponuje biblioteką fachową, m.in. z wydawnictwami dotyczącymi techniki włókienniczej z XIX i XX wieku oraz „Rocznikami Polskiego Przemysłu i Handlu” z 1934 i 1938 roku. Można z niej skorzystać na miejscu po wcześniejszym uzgodnieniu terminu.
Opis: Muzeum Historyczne (Dawid Galus)
Pokaż więcej
Pokaż mniej
8
