Mianem Starego Fordonu określa się dawny obszar miasta Fordonu o powierzchni 836 ha z głównymi ulicami: Fordońską, Bydgoską, Wyzwolenia i Rynkiem włączony do Bydgoszczy na mocy uchwały z dnia 8 grudnia 1972 roku.

Pierwsza powojenna linia autobusowa

4 sierpnia 1945 roku uruchomiono do Fordonu pierwszą regularną linię miejską oznaczoną numerem 1. Trasa linii rozpoczynała się przy gazowni przy ulicy Jagiellońskiej. Było to miejsce tankowania poniemieckiego autobusu napędzanego gazem, skierowano do obsługi linii wraz z przyczepą. W Bydgoszczy linia biegła ulicami Jagiellońską i Fordońską. W sierpniu 1946 roku linię przedłużono (po wyremontowaniu mostu Bernardyńskiego) do placu Kościeleckich. 15 grudnia 1946 roku linię do Fordonu zawieszono.

Linia 101 (linia P do 1971 roku)

20 stycznia 1961 roku ponownie uruchomiono do Fordonu linię autobusową. Była to linia pośpieszna oznaczona literą P. W Bydgoszczy linia miała początek na placu Kościeleckich i biegła po trasie poprzedniej linii. W Fordonie biegła ulicami Bydgoską (Fordońską) i 15 Grudnia (Bydgoską) do placu Zwycięstwa (Rynku). Na trasie linii usytuowano dwa przystanki w Bydgoszczy przy ulicy Spornej i Jasinieckiej i w Fordonie jeden przy dworcu kolejowym nieopodal Technikum Ceramiki Budowlanej. Później dodano przystanek przy pętli tramwajowej w dzielnicy Wielkie Bartodzieje. Początkowo kursował jeden autobus co godzinę między 4.30 a 22.30. W styczniu 1966 roku do obsługi linii wyznaczono drugi autobus, co pozwoliło zwiększyć częstotliwość kursów do 30 minut. W październiku 1967 roku wyznaczono trzeci autobus i wtedy częstotliwość kursów wynosiła co 20 minut. Linię przeważnie obsługiwały Sany. 1 lipca 1971 roku zmieniono oznaczenie linii na 101. W czerwcu 1977 roku na linię wyjechały pierwsze Jelcze-Berliety PR110U. W latach osiemdziesiątych linię obsługiwały cztery autobusy. Częstotliwość kursów wynosiła co 20 minut w godzinach szczytu i co 30 minut poza szczytem. W latach dziewięćdziesiątych linia była oznaczona numerem 91. Obecnie linia nie istnieje.

Linia 65

1 stycznia 1973 roku wraz z przyłączeniem Fordonu do Bydgoszczy uruchomiono linię autobusową numer 65 w relacji pętla Wyścigowa – pl. Zwycięstwa (Rynek). Na pętli tramwajowej przesiadano się z tramwajów na autobus. Połączenie przesiadkowe umożliwiło zatem mieszkańcom dotarcie do Fordonu z każdego przystanku na trasie plac Kościeleckich – ulica Łowicka, dalej z przystanków linii 101. Autobusy kursowały od godziny 5.00 do 23.00 z częstotliwością co 12 minut w godzinach szczytu i co 18 minut poza szczytem. W listopadzie 1973 roku linię przedłużono na Osiedle Leśne. Tym samym linia 65 stała się wtedy najdłuższą linią w Bydgoszczy. Wtedy Jelcze (Ogórki) jeździły z przyczepami P01. W 1982 roku na linię skierowano dwa nowo pozyskane przegubowe Ikarusy 280. W 1981 roku linię obsługiwało dziewięć autobusów, w 1983 roku – jedenaście autobusów, w kolejnych latach – czternaście po skierowaniu niektórych kursów ulicą Wyzwolenia do Mariumpola. Wtedy częstotliwość kursów wynosiła co 6,5 minuty w godzinach szczytu i co 12,5 minuty poza szczytem. Później kursy do Mariumpola oznaczono numerem 65M. Od 2016 roku linia w Starym Fordonie kończy bieg na przystanku Nad Wisłą. Obecnie funkcjonuje też linia 65Ł na trasie linii 65 i dalej do Łoskonia.

B.W.