Skład amunicji lotniczej nr 2/IV w Trzebieniu wchodził w skład Grupy 3. Zaopatrzenia Powietrznego (3. Luftzeuggruppe) z/s w Berlinie. W 1936 r. wydano zgodę właścicielom kolejki Bolesławiec-Modła na budowę bocznicy. Koncepcja projekt zakładała, że składowanie i dystrybucja zawartości magazynu oparta będzie na trakcji kolejowej. O tym, że w funkcjonującym składzie panował duży ruch świadczy to, że 20lutego 1940 r przekazano lokomotywę spalinową DWK typ WR 220 o nr. fab.678, zamówioną przez Ministerstwo ...
Skład amunicji lotniczej nr 2/IV w Trzebieniu wchodził w skład Grupy 3. Zaopatrzenia Powietrznego (3. Luftzeuggruppe) z/s w Berlinie. W 1936 r. wydano zgodę właścicielom kolejki Bolesławiec-Modła na budowę bocznicy. Koncepcja projekt zakładała, że składowanie i dystrybucja zawartości magazynu oparta będzie na trakcji kolejowej. O tym, że w funkcjonującym składzie panował duży ruch świadczy to, że 20lutego 1940 r przekazano lokomotywę spalinową DWK typ WR 220 o nr. fab.678, zamówioną przez Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy dla LM 2/IV Kittlitztreben. Pozyskana lokomotywa pozwoliła na uniezależnienie się od usług Spółki Akcyjnej, właściciela linii w Trzebieniu. W 1942-1943 (dokument w niemieckim archiwum dot. sprzedaży przez nadleśnictwo Pątnów leśniczówki w okolicach Karczmarki dla potrzeb składu w Trzebieniu) firma powiększyła się o zakład LM Kretschamberg (Karczmarka) zajmujący się uzbrajaniem w detonatory dowożonych pociągami amunicyjnymi pocisków i składowaniem bomb lotniczych. Zgromadzony asortyment był magazynowany lub pakowany i odsyłany według specyfikacji zamawiającego. Wspomniana MuLa przyjmowała i wydawała do 45 wagonów na dobę. Praca prowadzona była na dwie zmiany, a lokomotywa nie była jedyną maszyną, która kursowała po torach w obrębie całego kompleksu. Na terenie obiektu ułożono kilometry wąskich i normalnych torów, wybudowano warsztaty i zajezdnie obsługujące lokomotywy (Arnold Jung i Deutz), wagony i wózki elektryczne. Zebrane po wojnie zeznania byłych więźniów pracujących w AL Kittlitztreben (podobóz KL Gross-Rosen) pełne są informacji o tym, że jeszcze pod koniec 1944r, brali udział w budowie torów w obrębie składów Współcześnie żyją w pobliskich wsiach ludzie, którzy jako dzieci bawiły się na torowiskach, używając platform do zabawy. Magazyny w Trzebieniu (i Karczmarce) należały do jednego z większych tego typu obiektów Luftwaffe w Niemczech. Ogrodzony teren składów miał płot o długości ponad.11 km, obejmując obszar około 260 ha (współczesny obraz jest inny niż ten z 1945r). Wszystkie drogi i korytarze transportowe wykonane były na tej samej izohipsie. Do roku 1941 bocznica obejmowała tylko obszar magazynu amunicji LM 2/IV. O tym, że bocznica obok przystanku Karczmarka istniała, możemy się dowiedzieć z zeznań więźnia, który wysiadając z wagonu zauważył napis Kretschamberg. Po wojnie Rosjanie błyskawicznie zdemontowali tory, a w zasadzie to szyny, rozjazdy itd. na linii Bolesławiec-Modła i, jak sądzę, nie widzieli przyszłości dla tego obiektu, ale po naprawach PKP odtworzyło ją i w dniu 7.11.1946 linia została ponownie uruchomiona. Czy wtedy zlikwidowano bocznice z Trzebienia do składu - o tym historia milczy. Około 1960 r., w porzuconych częściowo obiektach Karczmarki (Kaczmarki) zainstalowała się jednostka Armii Czerwonej, która stacjonowała w Świdnicy (459 Pułk Obrony Przeciwlotniczej JW PP 33593). Pierwszą lokalizacją jednostki był lager Kretschamberg, część dawnego RAD Abt.5/105. Tam mieszkali żołnierze obsługi i ochrony składu amunicji oraz ci, którzy kierowani byli ze Świdnicy na letnie poligonowe szkolenia strzelania artylerii opl. Oni korzystali z bocznicy w Karczmarce. Magazyn funkcjonował, ale stopniowo zmieniał charakter na ogólnowojskowy magazyn rakiet i amunicji (склады боеприпасов PAB) i nosił nazwę Trzebień Las. Około 1968 r powstała Samodzielna Baza Materiałów Pędnych i Smarów (MPS) o powierzchni 178 ha, z czynną bocznicą kolejową i rurociągami transportowymi. Objętość składowanego paliwa to 41.000 m3.(Starzy kolejarze pamiętają oryginalne wagony ze znakami kolejowymi ЖД СССР). Za czasów sowieckich w Trzebieniu zainstalowała w 1972 r. 140 Borysowska Brygada Rakiet Przeciwlotniczych. W czasie wznoszenia bazy bocznica służyła do dostaw materiałów na plac budowy. Stacja w Trzebieniu musiała sobie poradzić z transportowanymi koleją łukami betonowymi typu AU-11 (tzw. łubina) dla składu amunicji. Prefabrykaty żelbetowe o długości łuku 12.5 m przyjeżdżały na platformach.
Przy samym wjeździe do dawnego kompleksu, od strony zachodniej, są pozostałości rampy, placu składowego, prawdopodobnie wyposażonego niegdyś w suwnicę. Dalej, za rozwalonym płotem, na którego słupach przybite są jeszcze tabliczki, że to teren prywatny, złe psy, etc. wygląda to tak, że 17 prostokątnych składów na amunicję było ustawionych prostopadle (krótszym bokiem) do toru. Obiekty są (stan na 2021 rok) w różnym stopniu zachowane. W najlepszym jest ten na początku, od strony wjazdu, i kilka końcowych, za wyjątkiem ostatniego. Pozostałe mają pozapadane dachy. W tym pierwszym jest skład styropianu, w tych z zawalonym dachem rosną już drzewa. Zachowany jest nr 10. Po drugiej stronie osi równoleżnikowej, w południowo-wschodniej części kompleksu, są łukowo sklepione hangary, zamaskowane od góry narzutem ziemnym z leśną roślinnością. Są one otwarte po krótszych ścianach. Przy samym końcu kompleksu, na głównej osi, od jej południowej strony, stoi jakby bunkier, także zamaskowany od góry, z niedostępnym wejściem. W północnej części kompleksu jest coś na kształt warsztatu samochodowego, monitorowanego. Sporo na tym terenie jest dzikich składowisk odpadów, są także składy (podobno legalne) plastików, które są mielone i sprzedawane do zakładów w Krzywej.
(moose, różne, różne źródła)
Pokaż więcej
Pokaż mniej
