Obecna świątynia została wzniesiona w latach 1917–1924 według projektu architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego. Przy budowie zaangażowali byli także: mistrz murarski Jan Bratko i cieśla Franciszek Kędziora. Budowla została konsekrowana w 1954 roku przez biskupa sufragana tarnowskiego Karola Pękale. Świątynia została zbudowana w stylu neogotyckim z cegły i kamienia. Składa się z trzynawowego halowego korpusu i prostokątnie zamkniętego prezbiterium. Na przedłużeniu prezbiterium jest umieszczona zakrystia, natomiast do jej obu boków dobudowane są dwie dwuprzęsłowe kaplice. Do korpusu z przodu jest dobudowana wysoka kwadratowa wieża, podzielona na trzy kondygnacje, w górnej części jest obwiedziona gzymsem konsolkowym i nakryta ostrosłupowym dachem hełmowym ujętym czterema przekątnie ustawionymi wieżyczkami. W przyziemiu wieży znajduje się przedsionek, z dwiema dobudówkami po bokach, do którego prowadzi okazały dwuwejściowy, uskokowy portal, ujęty trójkątną obudową z figurą Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Wyżej na gzymsie wydzielającym pierwszą kondygnację znajduje się sześć posągów świętych polskich oraz krucyfiks. Korpus nawowy na zewnątrz opięty jest szkarpami, natomiast ściany całej świątyni są otoczone gzymsem konsolkowym. W lewej dobudówce przy wieży jest umieszczony jeszcze jeden ostrołukowy portal w stylu neogotyckim. Prezbiterium i korpus świątyni nakrywają dachy dwuspadowe, kaplice i zakrystię dachy pulpitowe, natomiast dobudówki przy wieży dachy wielospadowe. Wnętrze nakrywają sklepienia żebrowe gwiaździste w prezbiterium, nawie głównej, pod wieżą oraz w kaplicach, z kolei nawy boczne są nakryte sklepieniami żebrowymi, wzorowanymi na tzw. piastowskich. Nawy są oddzielone od siebie ostrołukowymi arkadami, ściany posiadają podziały blendowe, okna ozdabia dekoracja maswerkowa. Budowla charakteryzuje się bogatym detalem architektonicznym w stylach neogotyckim i eklektycznym, co jest zasadniczą cechą świątyń projektowanych przez Jana Sas-Zubrzyckiego, żródło: