1 czerwca 1975 roku Jelenią Górę z powierzchnią 46,8 km2 ogłoszono stolicą nowo utworzonego wojewódzka.
2 lipca 1976 roku obszar młodego wtedy miasta wojewódzkiego został rozszerzony o 42,4 km2, po włączeniu (w ramach zintegrowanego miasta) obszaru miasta Cieplice Śląskie-Zdrój, miasta Sobieszowa (bez Jagniątkowa) i sołectwa Maciejowa z gminy Janowice Wielkie. Obszar rozszerzonego miasta Jelenia Góra wyniósł 89,2 km2.
Kulisy integracji miejskiej
U mieszkańców Kotliny Jeleniogórskiej wcześnie zrodziło się poczucie wspólnoty i konstruktywny dobrze rozumiany lokalny patriotyzm. Nie kwestionowano współzależności rozwoju wielu ogniw gospodarki i jej nadbudowy, bo uznano, że tylko wspólnie można rozwiązać ważniejsze problemy. Przejawiało się to w wielu formach współpracy władz administracji i stowarzyszeń we wspólnie opracowywanych i realizowanych programach. Wspólnie rozpatrywano sprawy dostosowania ulic i dróg do potrzeb wzrastającego ruchu kołowego, wspólnie planowano rozwiązania komunikacji miejskiej, wspólnie uzgadniano program zabezpieczenia mieszkańców w wodę i uporania się ze ściekami. Przyjęto też tezy programu, który miał przeciwdziałać zjawiskom obniżającym walory środowiska, zmierzać do uporządkowania gospodarki cieplnej, czy podwyższyć poziom szeroko pojętych usług.
Ten swoisty ''eksperyment jeleniogórski'' realizowano od stycznia 1972 roku do czerwca 1975 roku. Przybliżał do siebie władzę i administrację miast później połączonych. Przysposabiał kadrę do realizacji zadań gospodarczych i administracyjnych w jednym ośrodku. Ugruntował też proces koordynowania planów rozwoju tychże miast.
Proces integracji w jeden ośrodek miejski zamknięto w czerwcu 1976 roku rozporządzeniem Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony o włączeniu do Jeleniej Góry trzech miejscowości (Dziennik Ustaw Nr 24, poz. 144 z dnia 24 czerwca 1976 roku).
Trochę statystyki
Na rozszerzonym obszarze 89,2 km2 mieszkało 81 tys. osób, co dawało zagęszczenie 912 osób na 1 km2. 40 tys. osób pracowało w gospodarce narodowej, blisko 2 tys. w sektorze nieuspołecznionym, a ponad 2 tys. osób utrzymywało się z rolnictwa. 19 tys. dzieci i młodzieży uczyło się w szkołach, a 608 studentów pobierało naukę w miejscowych wyższych uczelniach.
Na nowym obszarze miasta było 27 przedsiębiorstw przemysłowych z 202 zakładami i produkcją o wartości ponad 12 mld zł. Obszar użytków rolnych wzrósł do 4253 ha, jednak przyłączone użytki były mniej intensywnie zagospodarowane. Zasoby mieszkaniowe liczyły ponad 22 tys. mieszkań.
Było 388 sklepów, 65 zakładów gastronomicznych, 240 uspołecznionych punktów usługowych i 597 zakładów rzemieślniczych.
Powierzchnia ulic wyniosła 931 km2, w tym 165 km2 o nawierzchni ulepszonej. Na terenie miejskim znajdowało się 57 mostów, 230 km sieci wodociągowej i 127 km sieci kanalizacyjnej. Zieleńce zajmowały 17,5 ha powierzchni, parki 83 ha, lasy 451 ha, a ogródki działkowe 154 ha
Szkolnictwo władało 53 placówkami, służba zdrowia 2 szpitalami, 19 przychodniami i 7 żłobkami. Potrzeby kulturalne mieszkańców zaspakajały: 1 teatr, 7 kin, 8 bibliotek i 9 klubów. Potrzeby sportowe i turystyczne zaspakajały: 3 stadiony, 9 boisk, 27 sali gimnastycznych i 3 campingi.
W hotelach było 916 miejsc, a w kwaterach prywatnych 300. Zarejestrowanych było 13 600 pojazdów mechanicznych.
B.W.
