Powstanie początków tartaku datuje się na rok 1886. Był to wówczas mały zakład, który zajmował się przecieraniem kłód na tarcicę tzw "gater". Usytuowany obok Stawu Pilarskiego korzystał z energii przepływu wody. W latach międzywojennych następuje rozwój zakładu. W latach 1930-1935 budowane są nowe szopy na traki i piły oraz postawiono lokomobilę zamieniając tym samym zakład na tartak parowy. Lokomobila posiadała również prądnicę, która dawała pierwszy w Suchej prąd na oświetlenie zakładu i kilka mieszkań pracowników. Następuje dalszy rozwój, powstają nowe pomieszczenia i działy zakładu, powstaje murowany budynek na lokomobilę, jak również budynek elektrowni, która wykorzystując siłę spadku wody ze Stawu Pilarskiego zaczyna zaopatrywać w prąd całe miasto. Przez cały okres okupacji i zaraz po wyzwoleniu tartak pracuje bez większych przerw. Następuje intensywne zwiększenie produkcji w tym na eksport. Moce przerobowe są jednak słabe, a na temat modernizacji zakładu brak decyzji. Około roku 1968 padają pierwsze propozycje likwidacji. Teren zakładu jest stopniowo okrajany. Od strony południowej zaczyna się budowa bloków nowego osiedla. Od strony ul. Mickiewicza budowa nowej alejki dla pieszych. Te prace jak i stopniowe trudności z surowcem powodują decyzję o likwidacji zakładu z dniem 30.09.1984 r. Do końca lat '80 następuje oczyszczenie terenu.