W lutym 1941 roku władze Gorzowa Wielkopolskiego zatwierdziły projekt likwidacji istniejącej sieci tramwajowej i zastąpienia jej komunikacją trolejbusową, co miało nastąpić w ciągu 1941 roku. Jednak prace budowlane się przeciągały. Przede wszystkim miasto nie zdobyło potrzebnych przewodów miedzianych typowych w trakcji trolejbusowej. Po wielu próbach zastosowano cięższe i zwiększonym przekroju przewody aluminiowe powleczone warstwą ścieralną ze stali. Zawieszenie tak ciężkich przewodów (w każdym kierunku po dwa) wymagało zastosowania słupów nośnych o bezwzględnej wysokości 8,4 metra z żelbetonu. W obrębie reprezentacyjnej części miasta stawiano słupy sześciokątne nakryte kopułą, w pozostałych miejscach słupy okrągłe nakryte stożkiem. Jednak w kilku miejscach słupy z żelbetonu zastąpiono drewnianymi słupami telegraficznymi.

Wreszcie 23 czerwca 1943 roku nastąpiło otwarcie ruchu, najpierw na jednej linii, a w 1944 roku na dwóch pozostałych, rozbiegających się promieniście ze Starego Rynku z prawie równoległym przebiegiem do linii tramwajowych. Trolejbusy koloru piaskowo-żółtego w zależności od pory i dnia tygodnia kursowały co 10, 15 lub 20 minut. 30 stycznia 1945 roku rozpoczęły się walki o miasto i tego dnia trolejbusy nie wyjechały na ulice. Z powodu dużego stopnia zniszczenia infrastruktury trolejbusowej po wojnie nie przystąpiono do jej odbudowy. Zatem komunikacja trolejbusowa w Gorzowie Wielkopolskim funkcjonowała zaledwie przez 19 miesięcy.

Przebieg linii trolejbusowych:

Linia nr 1: Dworzec PKP – pętla w pobliżu ulicy Kilińskiego (przy dawnym placu Hohenzollernów) przez Stary Rynek i ulicę Dzieci Wrzesińskich

Linia nr 2: plac Słoneczny – ulica Walczaka (przed budynkiem I.G. Farben) przez Stary Rynek, plac Staromiejski, ulicę Podmiejską, ulicę Pomorską

Linia nr 3: Dworzec PKP – Zawarcie przez Stary Rynek, ulicę Mostową, ulicę Grobla, dalej pętlą uliczną przez ulice: Koniawską, Krótką i Kobylogórską

Ponadto istniała trasa towarowa, zbudowana dla przewozu węgla z portu rzecznego do Elektrowni. Sieć napowietrzna biegła sprzed zsypu węgla w maszynowni Elektrowni ulicą Składową do ulicy Nadbrzeżnej, przy moście łączyła z siecią linii nr 3.

Tabor trolejbusowy:

1. Cztery trolejbusy marki MAN z podwoziem typu MPE-4500, nadwoziem firmy Schuman i wyposażeniem elektrycznym SSW. Wyprodukowane w 1943 roku i w tymże roku    dostarczone do Gorzowa. W 1947 roku jako wraki przekazane do Poznania (tam numery taborowe od 106 do 109).

2. Siedem trolejbusów marki Fiat typu 656F/511 z dwoma jednokomutatorowymi silnikami typu CV 1131. Wyprodukowane w 1935 roku, dostarczone do Gorzowa na początku  1944 roku. W latach 1948–1949 przekazane do Poznania (tam numery taborowe od 110 do 116).

3. Ciągnik trolejbusowy przerobiony z ciągnika spalinowego Faun w warsztatach tramwajowych w 1944 roku. Po wojnie przekazany do Poznania.

B.W.