Teatr Wielki w Warszawie – gmach znajdujący się przy placu Teatralnym 1 w Warszawie. Siedziba Opery Narodowej, a także Polskiego Baletu Narodowego, dwóch z trzech scen Teatru Narodowego oraz Muzeum Teatralnego. Gmach został wzniesiony w latach 1825–1833. Zniszczony w latach 1939 i 1944 został odbudowany, przekształcony i powiększony w latach 1947–1965 z zachowaniem oryginalnej fasady od strony placu Teatralnego. W miejscu obecnego gmachu znajdował się kompleks handlowo-usługowy Marywil. W latach 30. XIX wieku Marywil został w większości zburzony i na jego miejscu w latach 1825–1833 wzniesiono monumentalny gmach teatralny w stylu klasycystycznym zaprojektowany dla zespołu Teatru Narodowego przez Antonia Corazziego (po zmianach wprowadzonych przez Ludwika Kozubowskiego).
Podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 gmach został zbombardowany. Ocalała fasada od strony placu Teatralnego i ul. Wierzbowej, lewe skrzydło oraz część zabudowań oficynowych wewnątrz podwórza. Po kapitulacji miasta rozpoczęto roboty zabezpieczające. W końcu 1939 nad częścią frontową zbudowano prowizoryczny dach i wyremontowano lewe skrzydło. W czasie powstania warszawskiego zachowane części budynku zostały zniszczone w trakcie walk na placu Teatralnym, a następnie celowego wysadzenia przez Niemców. Pomiędzy 6 a 8 sierpnia 1944 w ruinach zamordowano ok. 350 polskich cywilów. Wojnę światową przetrwała wschodnia część fasady i kolumnowa fasada frontowa. Po wyzwoleniu resztki gmachu zabezpieczono, a w latach 1947–1949 odbudowano pomieszczenia dla Teatru Narodowego wraz z Salami Redutowymi. Kolejne prace polegające na odbudowie obiektu rozpoczęto w roku 1953. Uroczystego otwarcia gmachu dokonano 20 listopada 1965 roku. W 2009 roku parter i amfiteatr Sali Moniuszki przeszedł gruntowny remont i wymianę starych elementów akustycznych, w celu poprawy akustyki najważniejszej sali teatru.
Źródło i więcej opisu: Wikipedia
/Petroniusz/