Z jałmużn zebranych na terenie Polski i Czech w 1221 roku został wzniesiony w Ząbkowicach klasztor dominikanów. Klasztor ten miał swoje początki w Przyłęku. Zmiana miejsca pobytu dominikanów była związana z upadkiem Przyłęku, który stracił prawa miejskie na rzecz Ząbkowic . Od 1683 roku, raz w tygodniu, w kościele podominikańskim wygłaszano kazanie po polsku. W II połowie XVII wieku i na początku XVIII wieku spotkało się wielu przeorów przeorów polskich nazwiskach. Utworzono bractwa, których zadaniem było umacnianie pobożności. Najstarszym z nich było Arcybractwo Różańcowe, założone w 1666 roku . Podczas wielkiego pożaru w dniu 24 kwietnia 1858 roku kościół znalazł się w niebezpieczeństwie. Ogień ogarnął przylegające do niego zabudowania. W tej sytuacji pastor Hermann Graeve wszedł do kościoła, ukląkł przed ołtarzem i modlił się do Boga o ratunek. Nagle wiatr zmienił kierunek i świątynia ocalała. W tym dniu spłonęło ¾ miasta .W dniu 21 VIII 1946 roku kościół oraz klasztor wraz z przyległościami przyjęło 11 sióstr Franciszkanek Najświętszego Sakramentu. W dniu 29 września odbyła się tam pierwsza msza. Po jej zakończeniu wystawiono Najświętszy sakrament do adoracji i od tej pory trwa w kościele nieustanna adoracja .
Świątynia podominikańska jest odmianą kaplicową halowego kościoła ścienno-filarowego. Jest orientowaną budowlą murowaną i tynkowaną z trójprzęsłowym, prosto zamkniętym prezbiterium i pięcioprzęsłowym korpusie. Prezbiterium jest wyraźnie niższe od nawy głównej. Budowla kościoła jest położona poniżej poziomu terenu. Wnętrze kościoła jest nakryte sklepieniami krzyżowymi na gurtach .
Za