Obecna murowana świątynia z wieżą i dwuspadowym dachem, została wzniesiona w 1822 roku przez księdza Augusta Jana Siwika. W 1913 roku ksiądz proboszcz Leopold Nowak rozbudował kościół o wielokątne prezbiterium z przyległymi dwoma kaplicami i zakrystią, natomiast wokół cmentarza i świątyni wzniósł ceglany mur. Do wyposażenia wnętrza kościoła należą elementy w stylu barokowym, ale głównie pochodzi ono z XIX wieku. Obraz w ołtarzu głównym, przypomina nam o patronie kościoła, a właściwie patronach, czyli o dziesięciu tysiącach męczenników z góry Ararat. Po obu stronach prezbiterium znajdują się dwa ołtarze boczne. Lewy z nich jest poświęcony Matce Boże Bolesnej. Na obrazie są przedstawione wszystkie boleści Maryi. Widnieją na nim nie tylko przebite serce Matki Bożej, ale także narzędzie męki, na przykład gwoździe. Oprócz tego w świątyni w drugim bocznym ołtarzu jest umieszczony obraz Matki Bożej Różańcowej z tajemnicami różańcowymi i wizerunkami dominikanów. Po prawej stronie Maryi z Dzieciątkiem znajdują się tajemnice radosne, poniżej bolesne, a po lewej chwalebne. Patrząc na te namalowane tajemnice wierni mogli lepiej je rozważać, szczególnie ci, którzy nie umieli w tym czasie czytać.