Kościół parafialny w Drzonowie, wzmiankowany po raz pierwszy w papieskim Dokumencie Awiniońskim z 1376 roku. W XVI wieku został przejęty przez luteranów. Jak wynika z dokumentów pochodzących z 1670 roku, około 1570 roku Kościół został wzniesiony na nowo bądź też przebudowany. Ponieważ Kościół parafialny nie mógł pomieścić wszystkich wiernych, ciągnących w dobie kontrreformacji do Drzonowa z przygranicznych regionów Śląska, w majątku należącym do ówczesnego właściciela wioski Siegmunda Friedricha von Misitschek, wybudowano nowy drewniany kościół tzw. folwarczny. Od 1742 roku po włączeniu Śląska do Prus, świątynia ta stała pusta i z czasem została rozebrana. W roku 1802 stary kościół parafialny strawił pożar. Odbudowany został, z powodu zamętu w czasach wojen napoleońskich, dopiero w 1817 roku z ofiar zbieranych przez wiernych na Śląsku i w Marchii Brandenburskiej. W ówczesnym kształcie przetrwał do dzisiaj. Z jego oryginalnego wyposażenia zachowały się organy i dzwon, odlany w 1809 roku przez E.L.W. Thiele z Berlina. Jedenastogłosowe organy sygnowane są jako “Opus 392”. Najstarszy zapis remontowy, umieszczony we wewnętrznej stronie szafy organowej pochodzi z 1893 roku. Po wojnie kościół stał pusty. Kiedy w połowie października 1945 “repatrianci” ze wschodu dowiedzieli się, że w Letnicy odprawi msze przyjezdny ksiądz, trzydzieści osób poszło tam na pieszo, aby pozyskać kapłana do drzonowskiego kościoła. Owym księdzem okazał się Władysław Terlikowski, który właśnie przyjechał z województwa Tarnopolskiego, znad Zbrucza i został pierwszym proboszczem w Świdnicy. Po wprowadzeniu kilku zmian, ksiądz Terlikowski poświęcił kościół 6 grudnia 1945 roku na świętego Mikołaja – stąd wzięło się dzisiejsze wyzwanie. Początkowo msze odprawiał raz w miesiącu. Aż do początku lat pięćdziesiątych ślubów udzielano tylko w Świdnicy.
b/h/2008
Źródło:
Publikacje Stowarzyszenia Przyjaciół Gminy Świdnica
www.swidnica.zgora.pl