Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
 
Dom nr 94
1
 
 
 
 
  ID: 5283767

Kopalnia rud arsenu i miedzi Evelinensglück (nieistniejąca)

Gewerkschaft Evelinensglück



Budowa
XVIIIw./1838
Status
Nie istnieje
Likwidacja
1925/195x
 
Roboty górnicze na złożu w Czarnowie nabrały znaczenia po 1838 roku, kiedy na bazie dawnych wyrobisk uruchomiono kopalnię „Evelinensglück” eksploatującą rudy arsenu i miedzi, później również minerały ołowiu i piryty. W 1921 r. rozszerzono pola górnicze: na kopalnię rud antymonu „Hoffnung”, w 1925 r. na kopalnię złota „Ernste Zeit”, w 1926 r. na kolejną kopalnię złota, miedzi i siarki „Goldwiese”. Kryzys gospodarczy roku 1925 i związany z nim spadek cen metali nieżelaznych stał się przyczyną przerwania ...
Roboty górnicze na złożu w Czarnowie nabrały znaczenia po 1838 roku, kiedy na bazie dawnych wyrobisk uruchomiono kopalnię „Evelinensglück” eksploatującą rudy arsenu i miedzi, później również minerały ołowiu i piryty. W 1921 r. rozszerzono pola górnicze: na kopalnię rud antymonu „Hoffnung”, w 1925 r. na kopalnię złota „Ernste Zeit”, w 1926 r. na kolejną kopalnię złota, miedzi i siarki „Goldwiese”. Kryzys gospodarczy roku 1925 i związany z nim spadek cen metali nieżelaznych stał się przyczyną przerwania robót górniczych w rejonie Czarnowa, które zatrzymano ostatecznie w roku 1926. W roku 1952 Centralny Zarząd Kopalnictwa Rud Nieżelaznych rozpoczął roboty geologiczno-poszukiwawcze na terenie nieczynnej kopalni „Evelinensglück” w Czarnowie. Dysponowano przejętymi z archiwów niemieckich planami kopalnianymi fragmentarycznymi przekrojami. Pewne informacje uzyskano od kierującego robotami górniczymi w kopalni w okresie przedwojennym niemieckiego inż. Herpla. Do roku 1953 prace prowadzone były pod kierownictwem Działu Geologicznego CZKRN. Od 1954 r nadzorował je inż. T. Kłos (zajmujący się m.in. również kopalniami „Gierczyn” i „Miedzianka”). Złoże udostępnione było dwoma sztolniami – górną (na poziomie 749 m) i dolną, pełniącą rolę głównej – transportowej i odwadniającej (na poziomie 685 m). Po upadzie złoże udostępniono ślepym szybem pochyłym oraz szeregiem szybików międzypoziomowych. W latach 1952–1955 przeprowadzono na złożu w Czarnowie szereg prac poszukiwawczych, kopalnianych i powierzchniowych: szybikowo-szurfowych. Stwierdzono konieczność przebudowy wyrobisk udostępniających złoże. Przebudowano na długości 350 m główną sztolnię „Eweliny”, wybito ok. 100 m szybików poszukiwawczych na wychodniach złoża, przebudowano i odwodniono ok. 100 m ślepych szybów do poz. 618 oraz przebudowano i upędzono ok. 900 m chodników poszukiwawczych i wentylacyjnych. Częściowo odwodniono zatopione wyrobiska poniżej poziomu sztolni odwadniającej (na poziomie 685 m), aż do poziomu 593 m. Stwierdzono, że sztolnia ta osiąga złoże w odległości 325 m od wlotu z powierzchni. Przeprowadzono kartowanie dostępnych wyrobisk, nie zbadano partii złoża leżących poniżej poziomu 593 m. Z zachowanych dokumentów wynika, że 95% dostępnych wyrobisk kopalni nie zostało nigdy przebudowane, ze wzg. na bardzo zły stan i zagrożenie zawałem. Niestety, nie wiadomo dokładnie, jakie partie złoża w rzeczywistości wówczas zbadano i jaki był dokładnie zakres tych badań. Stropową, główną partię żyły prześledzono na odcinku 450 m po rozciągłości, na poziomie sztolni głównej i górnej, oraz w mniejszym stopniu na niżej położonych poziomach. Stwierdzono, że na poziomach powyżej 685 m wszystkie trzy strefy eksploatowanej dawniej żyły były okruszcowane w stopniu przedstawiającym wartość przemysłową. Nieprzebudowany i zatopiony pozostał jednak ślepy szyb pochyły udostępniający złoże do poziomu 544 m (na którym zatrzymane zostały roboty górnicze i badawcze w 1926 roku), mimo że czas konieczny na odwodnienie, przebudowę wyrobisk i opróbowanie tej części złoża szacowano zaledwie na 3 do 4 miesięcy, przy niewielkich nakładach! Planowano dalsze rozpoznanie w celu podjęcia eksploatacji złoża, zaliczonego do najwyższej z istniejących: V kategorii, ze względu na bardzo złożone warunki geologiczno-górnicze. Nie pobrano prób do badań technologicznej przydatności kopaliny, w skali półtechnicznej lub przemysłowej, ograniczając się do analiz chemicznych i badań preparatów mikroskopowych. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że prowadzenie robót górniczych w oparciu o dawne wyrobiska kopalni w Czarnowie nie powinno sprawiać trudności. Nie zrealizowano planowanej budowy spiętrzenia wód do celów technologicznych, o pojemności ok. 40 000 m3, uzasadniając to brakiem odpowiednich środków finansowych. W rejonie dawnej kopalni „Evelinensglück” przeprowadzono również w latach 1952 i 1953 pomiary magnetyczne, które stanowiły fragment badań geofizycznych o charakterze regionalnym. W okresie 15.04.–30.05.1953 r. Przedsiębiorstwo Poszukiwań Geofizycznych, na zlecenie ZGH „Chrzanów” (w budowie) przeprowadziło badania geofizyczne metodą elektrooporową w rejonie kopalni „Czarnów”. Celem badań było zlokalizowanie rudonośnych żył i ewentualne określenie lokalizacji dyslokacji (uskoków) dzielących złoże – co potraktowano jako eksperyment, ze względu na niekorzystne warunki geologiczne. Wyniki przeprowadzonych poszukiwań geofizycznych uznano za wystarczające do rozpoczęcia robót poszukiwawczych. Z zachowanych dokumentów SZG wynika, że sugerowano przekazanie kopalni „Czarnów” Ministerstwu Chemii, głównie ze względu na wysoką zawartość arsenu w tamtejszych rudach (dwukrotnie wyższą niż rud eksploatowanych w Złotym Stoku). Mimo to kopalnię zamknięto. Należy jednak zwrócić uwagę, że, co zarzucano w „Koreferacie...” dokumentacji złoża opracowanej w roku 1956, ocenę zasobów i rozpoznanie wyrobisk dawnej kopalni „Evelinensglück” przeprowadzono dosyć powierzchownie, opierając się w znacznym stopniu na zachowanej, niemieckiej dokumentacji, nie rozpoznając głębiej zalegających, zatopionych partii złoża (poniżej poziomu 593 m). Bolewski (1965) podkreślał, że wśród wielu małych złóż rud metali na Dolnym Śląsku właśnie w Czarnowie spodziewać się można istnienia znacznych zasobów perspektywicznych.

(Oprac. Ragnar wg M. Madziarz "STAN ROZPOZNANIA HISTORYCZNIE EKSPLOATOWANYCH SUDECKICH ZŁÓŻ POLIMETALICZNYCH W ŚWIETLE WYNIKÓW POWOJENNYCH PRAC GEOLOGICZNO-POSZUKIWAWCZYCH"
Pokaż więcej Pokaż mniej
 

  • Data: 1908-1910
    komentarze: 3
    Górnicy (?) przed "odkrywką" w Czarnowie.
  • Data: 1918-1920
    komentarze: 0
    Kopalnia Evelinensglück, prawdopodobnie akcjonariusze wraz z kadrą ...
  • Data: 1920
    komentarze: 0
    Huta Arsenu w Czarnowie. Jakość kiepska, jedyne co posiadam.
  • Data: 1920-1924
    komentarze: 0
    Czarnów, widok na zabudowania przysiółków oraz kopalnię Evelinensglück.
  • Data: 1939
    komentarze: 0
    Kopalnia Evelinensgluck na mapie z 1939 r. (Messtischblatt 5162). ...
  • Data: 2009-10-05
    komentarze: 0
    Hałdy dawnej kopalni arsenu
  • Data: 2015-02
    komentarze: 3
    Dawny budynek gwarectwa kopalni Evelinensglück, dziś budynek wielorodzinny ...