(...) U zewnętrznej części podstawy wieży, w pobliżu kutych drzwi, po prawej stronie wejścia barokowe epitafium Jana Jerzego Thomasa, w latach 1750-1771 pastora w Wykrotach, a wcześniej w Raciborowicach. Płyta nagrobna jest mocno uszkodzona.
(...) Jedynymi reliktami są nieliczne zachowane pomniki nagrobne. Spośród nich niewątpliwie najcenniejszym jest ten stojący samotnie przy ogrodzeniu w zachodniej części dawnej nekropolii, a dawniej zwany „die weinende Frau”, czyli płaczącą kobietą
Jest to klasycystyczny nagrobek, który wiąże się ze szkołą słynnego Schadowa. Został poświęcony zmarłej 17 czerwca 1796r. Miejscowej dziedziczce Krystynie Helenie Tugendreich von Gersdorf – żonie radcy i starosty powiatu zgorzeleckiego Ernesta Bogumiła Kiesewettera z Wykrot. Widzimy ubraną w antyczny strój kobietę siedzącą na kamieniu. Wsparta jest na jednej ręce, a w drugiej trzyma chustkę zakrywającą twarz. Inskrypcja wykuta na szczycie, nad plaskorzeźbą mówi: „Sie ist in Ruhe – Wir sind in Thränen”. Na ułożonych na dole płytach grobowych wykuto napisy, które jesdnak są niezwylke trudne do zidentyfikowania. Od strony południowej zdołaliśmy odczytać jedynie wyrwane z kontekstu zdania: ... Mutter/ ... ... Tugend und ... / ... ... Vollenddung/ ... ... die Hand/ ... ... beweinet/ ... ging sie am 17ten Juny 1796/ ... hinuber wo się un seeligtten Auschauen/ ... ... Gottes/ ... darin Lohn ihrer Tugenden erhellet .../ ... den wohl einst werden mir ... wiedersehn/. Na cmentarzu znajdował się również drugi posąg przypisywany Schadowowi, a poświęcony zmarłemu w 1814r. Mag. Gotfrydowi Vogelowi pastorowi Wykrot. Dzięki zachowanym zdjęciom możemy cokolwiek powiedzieć o jego wyglądzie. Na cokole znajdowała się stojąca postać kobiety, przywdziana w strój antyczny. Tekstu okolicznościowego wykutego na cokole dziś już nie znamy. Na poludniowej ścianie cmentarza zachował się jeszcze jeden nagrobek, niestety mało czytelny. Z tekstu możemy dowiedzieć się tylko, iż nalezał do szlachetnie urodzonej Marty Elżbiety B...trin, zmarłej 10 września 1727r. Wg.
(...) Jedynymi reliktami są nieliczne zachowane pomniki nagrobne. Spośród nich niewątpliwie najcenniejszym jest ten stojący samotnie przy ogrodzeniu w zachodniej części dawnej nekropolii, a dawniej zwany „die weinende Frau”, czyli płaczącą kobietą
Jest to klasycystyczny nagrobek, który wiąże się ze szkołą słynnego Schadowa. Został poświęcony zmarłej 17 czerwca 1796r. Miejscowej dziedziczce Krystynie Helenie Tugendreich von Gersdorf – żonie radcy i starosty powiatu zgorzeleckiego Ernesta Bogumiła Kiesewettera z Wykrot. Widzimy ubraną w antyczny strój kobietę siedzącą na kamieniu. Wsparta jest na jednej ręce, a w drugiej trzyma chustkę zakrywającą twarz. Inskrypcja wykuta na szczycie, nad plaskorzeźbą mówi: „Sie ist in Ruhe – Wir sind in Thränen”. Na ułożonych na dole płytach grobowych wykuto napisy, które jesdnak są niezwylke trudne do zidentyfikowania. Od strony południowej zdołaliśmy odczytać jedynie wyrwane z kontekstu zdania: ... Mutter/ ... ... Tugend und ... / ... ... Vollenddung/ ... ... die Hand/ ... ... beweinet/ ... ging sie am 17ten Juny 1796/ ... hinuber wo się un seeligtten Auschauen/ ... ... Gottes/ ... darin Lohn ihrer Tugenden erhellet .../ ... den wohl einst werden mir ... wiedersehn/. Na cmentarzu znajdował się również drugi posąg przypisywany Schadowowi, a poświęcony zmarłemu w 1814r. Mag. Gotfrydowi Vogelowi pastorowi Wykrot. Dzięki zachowanym zdjęciom możemy cokolwiek powiedzieć o jego wyglądzie. Na cokole znajdowała się stojąca postać kobiety, przywdziana w strój antyczny. Tekstu okolicznościowego wykutego na cokole dziś już nie znamy. Na poludniowej ścianie cmentarza zachował się jeszcze jeden nagrobek, niestety mało czytelny. Z tekstu możemy dowiedzieć się tylko, iż nalezał do szlachetnie urodzonej Marty Elżbiety B...trin, zmarłej 10 września 1727r. Wg.
/
